Mamy już za sobą prezentację najważniejszych spośród tych bohaterów, którzy stoją po stronie światła. Dziś z kolei opowiemy wam o tych naprawdę złych. Jak już zapewne zauważyliście, nawet tych dobrych sytuacja zmusza czasem do popełnienia haniebnych czynów. Jednakże ci, o których przeczytacie dzisiaj, to czarne charaktery pierwszej wody. Nie mają skrupułów, a ich moralność jest w najlepszym wypadku mocno dyskusyjna.
Podczas tej panicznej ucieczki Raphael trafił do Rouen. Tam, wycieńczony, o mało co nie wpadł w ręce władz. Ukryła go Amy, sierota żyjąca na ulicach miasta. Dla młodego szlachcica był to prawdziwy szok. Nigdy wcześniej nikt nie okazał mu tyle bezinteresownej troski. Nigdy też nie był od kogoś tak zależny. To wydarzenie wywołało w nim falę nieznanych mu wcześniej uczuć i na dobre i złe związało z Amy. Od tej pory zaczął traktować ją jak przybraną córkę.
Raphael ruszył tropem Lazurowego Rycerza, słusznie uznając, że to właśnie on jest w posiadaniu niesławnego ostrza. Do konfrontacji między nimi doszło w ostrheinsbugskiej katedrze. Niestety, okazało się że zdolności szermiercze młodego szlachcica na nic się zdały w starciu z brutalną siłą Nightmara. Po długiej i zawziętej walce Raphael wreszcie uległ. Gdy jednak Lazurowy Rycerz miał go już dobić, arystokrata ostatnim wysiłkiem woli wyprowadził sztych, który trafił prosto w oko widniejące na rękojeści przeklętego miecza. Usłyszał straszliwy wrzask i stracił przytomność.
Nie minęło wiele czasu i tę przemianę zobaczyli również ich sąsiedzi. Podejrzewając że to jakaś zaraza, postanowili pozbyć się szlachcica i jego przybranej córki. Raphael zabrał Amy i uciekł na Wołoszczyznę, gdzie osiedli w opuszczonym zamku. Samotność jednak bardzo dokuczała młodej dziewczynie, a z powodu swojej przypadłości nie mogła utrzymywać normalnych kontaktów z ludźmi. Dlatego też Raphael postanowił zmienić świat tak, by Amy mogła w nim się normalnie poruszać. Zaczął rozsiewać swoją chorobę po całej okolicy, aż stała się ona miejscową plagą. Jednakże po jakimś czasie arystokrata odkrył, że niektórzy z chorych cudownie ozdrowieli. Kiedy zainteresował się tym bliżej, wyszło na jaw, że po okolicy chodzi uzdrowiciel z magicznym kamieniem. Raphael próbował wykraść niezwykły przedmiot, jednakże kiedy go dotknął, ten zaczął go palić żywym ogniem. Rozwścieczony szlachcic zniszczył kamień. Tego też dnia postanowił poznać prawdziwą naturę tych świętych przedmiotów i zniszczyć je wszystkie. Jednak zanim zdążył wyruszyć w świat, pod ich zamek przybyła armia. Raphael pożegnał się ze swą przybraną córką i ruszył, by odeprzeć najeźdźców.
Tymczasem Amy została sama w wielkim zamku. Jej ojcu ewidentnie udało się pokonać złych ludzi, mimo to jednak do niej nie powrócił. Po jakimś czasie napastnicy przybyli ponownie, by zniszczyć świat, który dla niej stworzył Raphael. Wtedy dopiero dziewczyna zrozumiała, co powinna zrobić. To ona musi ochronić świat, który jej ojciec stworzył specjalnie dla niej.
Ares, stając się coraz bardziej niecierpliwy, przywrócił swego sługę do życia, tym razem wykorzystując fragmenty Soul Edge. To uczyniło golema potężniejszym niż kiedykolwiek wcześniej. Astaroth ruszył znowu na poszukiwania, jednakże tym razem przeszkodziły mu w tym niespodziewane problemy. Otóż Kunpaetku zauważył, że golem wyrwał mu się spod kontroli i postanowił odzyskać nad nim władzę. W tym celu w najgłębszych lochach świątyni odprawił rytuał i rzucił na Astarotha straszliwą klątwę. Zaklęcie to jedynie rozsierdziło glinianego człowieka. Ruszył na świątynię, wtargnął do środka i zaczął mordować wszystkich, którzy stanęli mu na drodze. Nim doszedł na najniższy poziom, kult Fygul Caestemus praktycznie przestał istnieć, zniszczony przez własne dzieło. Z pożogi uszedł jedynie najwyższy kapłan Kunpaetku, krzycząc do Astarotha, że ten jest tylko marną kukiełką stworzoną na wzór zwykłego człowieka. Usłyszawszy te słowa golem stanął jak wryty. Zaprzestał dalszego pościgu i wrócił do swiątyni, by przeszukać jej archiwa.
W ten oto sposób Astaroth dowiedział się, że został stworzony na wzór i podobieństwo kogoś, kto nazwany był "Białym Gigantem". Golem uznał, że w takim razie ten śmiertelnik musi mieć duszę doskonałą i to ona właśnie powinna posłużyć do ostatecznego przebudzenia Soul Edge. Delektując się myślą o tym, że już niebawem pozbędzie się swego protoplasty, Astaroth ruszył w drogę.
Dzięki temu czynowi dowiedział się o nim Kunpaetku, arcykapłan kultu Aresa. Schwytał wojownika, po czym zaczął przeprowadzać na nim straszliwe eksperymenty. W ich efekcie Aeon został przemieniony w wielką humanoidalną jaszczurkę. Ucieszony tym sukcesem przywódca Fygul Caestemus od razu zaczął tworzyć więcej jaszczurzych wojowników.
Tira
Ta szalona dziewczyna wychowała się w gildii zabójców zwanej „Bird of Passage”. Tiara od małego nauczona była zabijać, i dość szybko uzależniła się od zadawania śmierci. Niestety, w czasie Evil Seed umysły przywódców organizacji zostały strzaskane i pozabijali się nawzajem. W ten właśnie sposób młoda zabójczyni po raz pierwszy została sama. Szczęśliwie dla niej, dość szybko została adoptowana przez dobrych ludzi. Tiara powoli przyzwyczajała się do nowego, szczęśliwego i spokojnego życia. Niestety, pewnego razu postanowiła wypuścić na wolność kanarka swojej przybranej siostry i została na tym przyłapana. Kiedy jej nowi rodzice skarcili ją, Tiara wpadła w szał i zabiła całą rodzinę. Po tym wydarzeniu zrozumiała, że nie może żyć bez zabijania.
W trakcie swych dalszych podróży młoda psychopatka dowiedziała się o masakrach dokonywanych przez Lazurowego Rycerza. Poczuła w nim bratnią duszę i zaczęła podążać jego tropem. Im więcej widziała, tym bardziej pragnęła wstąpić do niego na służbę. Kiedy w końcu przybyła do Ostrheinsbuga spotkała tam Zasamaela. Tajemniczy czarnoksiężnik wyjawił jej prawdę o tym, że Nightmare jest niczym więcej jak tylko nosicielem Soul Edge, marionetką w jego posiadaniu. Tira początkowo była załamana, jednakże po przemyśleniu sprawy postanowiła służyć samemu mieczowi. Poprzysięgła wierność przeklętemu ostrzu i została wyznaczona do zniszczenia Soul Calibura i znalezienia lepszego naczynie dla Soul Edge.
Aby ułatwić Tiarze wypełnienie tych zadań, powierzono jej kruki, które znosiły do Ostrheinsbuga kawałki Soul Edge. Służyła swemu panu wiernie niczym psiak. Jej największym sukcesem było porwanie córki Sophiti, dzięki czemu ta grecka wojowniczka musiała przyłączyć się do świty Nightmara. Widok pojedynku miedzy dwoma mieczami wstrząsnął jej i tak już niestabilnym umysłem. Osobowość Tiary rozpadła się na dwie części, jedną radosną, a drugą ponurą. W swym szaleństwie postanowiła dbać jak najlepiej o Soul Edge,
a na końcu stać się jego częścią.
